Ethische besef ontbreekt bij de freelancers die de woonplaats van Benno L onthulden

Op De Nieuwe Reporter verscheen een terugblik op de journalistieke ophef over het bekend maken van de nieuwe woonplaats van Benno L: Reconstructie: Rumoer over de onthulling vande woonplaats van Benno L. Geschreven door Elif Isitman en Theresia Schouten die voor deze primeur tekenden. 

Een korte reactie. 

Dit is natuurlijk geen reconstructie, maar een terugblik van enkele hoofdrolspelers, wederhoor ontbreekt volledig. De auteurs betreuren het dat er een discussie over journalistieke ethiek uit voort is gekomen in plaats van een debat over de “plaatsing van zedendelinquenten” (moet dat niet ‘ex-zedendelinquent’ zijn overigens?).

Maar die discussie was toch te voorzien? Evenals de ophef onder de buurtbewoners?

De vraag is waarom beide auteurs in dit artikel niet ingaan op hun eigen afweging om dit ‘nieuws’ ter publicatie aan te bieden. Ze verschuilen zich achter de stelling dat ze er een nieuwsverhaal van wilden maken maar wel met “genuanceerde, niet sensationele inslag.”  

Woestijntocht vierjarige is mediahoax

RTL, BNR, de Telegraaf… Meerdere nieuwsmedia berichtten gister over het bijzondere verhaal van de 4-jarige Marwan; een Syrisch vluchtelingetje dat in zijn eentje de Syrische woestijn over was gestoken. Maar nu blijkt dat dat waarschijnlijk niet klopt. Waarom trappen we er met ogen open in?

Mediasocioloog Peter Vasterman over de verleiding van hoaxes in Knooppunt Kranenbarg van 18 februari 2014

De Correspondent: triomf of tegenvaller?

Hoe gaat het eigenlijk met De Correspondent, het vorig jaar met veel fanfare gelanceerde journalistieke platform van Rob Wijnberg en co? Heel goed, stellen de initiatiefnemers. Beneden verwachting, oordeelt mediawetenschapper Peter Vasterman.

Lees hier verder in het artikel van Han Ceelen, Adformatie, 7 februari 2014 

Lees hier een stuk dat ik in oktober schreef over  het artikel op De Correspondent over de vermeende toename van het aantal dakloze gezinnen: "Met papa en mama in de daklozenopvang."

Badr Hari moet in de krant, maar niet zoals nu

Gepubliceerd in Trouw 31 januari 2014 vrijdag

Waarom is Badr Hari zo populair bij de serieuze media? Mediasocioloog Peter Vasterman legt uit en heeft een opdracht voor die media die zich op kwaliteit willen voorstaan.

Badr Hari was een onbekende kickbokser die maar een paar keer per jaar in de sportkolommen opdook. Tót hij in de zomer van 2012 iets krijgt met Estelle, de vrouw van Ruud Gullit, die het overspelige stel op Schiphol blijkt te hebben bespioneerd. Smakelijk nieuws voor de roddelpers en de infotainmentmedia zoals 'RTL Boulevard', maar niet voor de serieuze media.

Dat verandert als Badr Hari even later gearresteerd wordt op verdenking van verschillende geweldsdelicten. Dan raakt de belangstelling van de media in een stroomversnelling met als resultaat zo'n 800 artikelen in de landelijke dagbladen en tientallen tv-reportages in journaal en actualiteitenrubrieken.

Kan Onno Hoes verder als burgemeester?

Onno Hoes, de burgemeester van Maastricht ligt onder vuur. Vanavond moet uit een speciale crisisvergadering met de fractievoorzitters uit de gemeenteraad blijken of hij verder kan. Hoes kwam in opspraak door de ‘zoenaffaire’, een foto op datingapp Grindr en berichten over een tweede affaire met een jonge jongen. 

In een Maastrichtse hotellobby heeft hij een 24-jarige jongen gezoend. En op de datingapp waar Hoes actief op was, was een foto van Hoes te zien met ontbloot bovenlijf. Vervolgens verscheen er gisteren een tweede jongen in de media die stelde 2 jaar lang een affaire met Hoes te hebben gehad.

Volgens Hoes zijn dit privé-zaken, maar de gemeenteraad in Maastricht denkt daar heel anders over: de burgemeester zou chantabel zijn en de reputatie van de stad staat op het spel. Bovendien had hij na de 'zoenaffaire' de fractievoorzitters toegezegd dat 'dit het was' en dat er 'geen lijken meer in de kast' lagen. Vanavond in EenVandaag reacties uit Maastricht en de visie van mediasocioloog Peter Vasterman en politiek adviseur Ed Sinke. 

Televisiekijken na aanslag bezorgt stress

Zes uur tv kijken is stressvoller dan aanwezig zijn bij aanslag

• 10 december 2013 
• DOOR: MENNO SEDEE (NOORDERLICHT)

WETENSCHAP 24 brein & gedrag

Zet na een aanslag de televisie wat vaker op zwart. Het langdurig volgen van de berichtgeving over de aanslagen tijdens de marathon in Boston veroorzaakte bij sommigen een acute stressstoornis, zelfs vaker dan bij degenen die direct getuigen waren van de ramp. 

LEES VERDER 

Van incident tot mediahype Hoe zitten die escalatieprocessen in elkaar?

Lezing vrijdag 29 november 2013, 15.00 - 17.00 

Peter Vasterman 

Het verdriet van Mauro, het racisme van zwarte piet, de kopschoppers van Eindhoven, de zoektocht naar Julian en Ruben, de brand in Moerdijk, maar ook de Utrechtse asbestaffaire of het misbruikschandaal in de Katholieke kerk, regelmatig zien we hoe incidenten kunnen uitgroeien tot grote mediahypes. Dagen, soms wekenlang zijn de media in de ban van dat ene onderwerp met alle gevolgen van dien. Minister moet opdraven voor spoeddebatten in de Tweede Kamer, belangengroepen schreeuwen moord en brand, burgers roeren zich op internet en de media gaan op jacht naar nog meer nieuws over het nieuwe probleem dat daardoor crisisachtige proporties krijgt. Hoe zit dat escalatieproces in elkaar? Media verslaan niet alleen nieuws, ze maken het ook. Maar hoe gaan de nieuwsredacties aan de slag met zo’n incident? Hoe wordt zo’n incident uitvergroot? Waarom duikt er plots een golf van incidenten op waardoor de indruk ontstaat dat het nog veel erger is dan gedacht? En welke rol spelen belangrijke actoren als deskundigen, politici en belangengroepen bij de stapsgewijze vergroting van een incident tot een ‘nationaal’ probleem? 

Aan de hand van actuele voorbeelden analyseert mediasocioloog Peter Vasterman van de Universiteit van Amsterdam de dynamiek van de mediahype. 

De lezing wordt georganiseerd door de capaciteitsgroep Taalbeheersing, Argumentatietheorie en Retorica (TAR) van de Universiteit van Amsterdam en het onderzoeksprogramma Argumentation in Discourse van the Amsterdam School for Cultural Analysis (ASCA) in samenwerking met de Vereniging Interuniversitair Overleg Taalbeheersing (VIOT). 

De ‘participatiesamenleving’ als trending topic

Hoe kan het dat de ‘participatiesamenleving’ nu ineens trending topic werd? Mediasocioloog Peter Vasterman van de Universiteit van Amsterdam: ‘Het is vaker gebeurd dat een term opkomt, heel veel gebruikt wordt, en uiteindelijk soms zelfs in de Van Dale terechtkomt. Denk maar aan “plofkip” en “woekerpolis”. Dat gebeurt alleen als zo’n term een gevoelige snaar raakt. Als hij aansluit bij een controversieel issue. En dat is hier aan de hand. Bovendien is het woord heel goed gekozen. Het is precies het tegenovergestelde van het passieve ‘verzorgingsstaat’. Ik weet niet of het zo bedoeld is, maar het knappe aan het woord ‘participatiesamenleving’ is, dat hij enorme focus geeft aan een discussie die al gevoerd wordt. En het is een beeldspraak waar je het nooit mee oneens kunt zijn. Feitelijk is het politieke framing, om beleid te kunnen verkopen. Vergelijk het met een constructie als: “de wijk teruggeven aan de buurt”. Dat betekende eigenlijk gewoon dat de welzijnswerker ontslagen werd.’
Lees verder