“Iraans bezit van S-300’s is schrikbeeld van Israël” luidde de kop boven een achtergrondartikel van 21 augustus van Volkskrant-verslaggever Stieven Ramdharie.
Iran is van plan om een Russisch raketsysteem aan de te schaffen en voor Israël is dat kennelijk een schrikbeeld. Op het eerste gezicht lijkt het allemaal te kloppen: Israël voelt zich bedreigd door de nieuwe Iraanse raketten. Maar al snel blijkt uit het artikel dat het om een luchtverdedigingssysteem gaat, waarmee Iran in staat is om twaalf vijandelijke vliegtuigen en kruisraketten te volgen en neer te schieten.
Nu treedt er even kortsluiting op in het referentiekader (van Israël als bedreigd land) dat is geactiveerd door het woordgebruik (‘schrikbeeld’) van de verslaggever. Het is niet Iran dat Israël gaat aanvallen met die raketten, nee het probleem is dat Israël nu bang is dat bij een Israëlische “verrassingsaanval op Iraanse atoominstallaties” een derde van de jachtbommenwerpers verloren zou kunnen gaan.
Het ‘schrikbeeld’ is dus blijkbaar dat een land zich wapent tegen een aanval door een vijandelijke mogendheid die uit is op de vernietiging van een kerncentrale. Men zou denken dat de aanvalsplannen van Israël eerder het ‘schrikbeeld’ vormen. Tenslotte heeft dat land zich al eerder schuldig gemaakt aan dergelijke aanvallen, bijvoorbeeld in Irak (1981) en in Syrië (2007) zoals het artikel meldt. Ramdharie merkt in de eerste alinea ook nog op dat in Israëlische legerkringen de vrees groot is dat de balans in het Midden-Oosten wordt verstoord door dat luchtverdedigingssysteem. Volgens president Peres versterkt de aanschaf daarvan de “agressieve bedoelingen van Iran.”
Het artikel is helemaal geschreven vanuit het referentiekader van de mensen die een aanval op Iran willen uitvoeren want zij krijgen het moeilijker: “de dreiging die uitgaat van de S-300-raketten, maakt een omvangrijke aanval op onder andere de verrijkingsinstallatie bij Natanz en de Arak-centrale voor zwaar water gecompliceerd.”
Het is verbijsterend om te zien hoe de Volkskrant-verslaggever het hele referentiekader van de Israëlische ‘legerkringen’ overneemt en de voorgenomen aanschaf van een luchtverdedigingssysteem te labelen als een verstoring van het evenwicht. welke evenwicht in een regio waarin Israël als enige over kernwapens beschikt? Ook al spreekt het Iraanse bewind spreekt af en toe dreigende taal jegens Israël, dat is nog geen reden om de aanschaf van een luchtverdedigingssysteem klakkeloos te framen als een schrikbeeld.
